สถานการณ์ยางพาราปี 2563 คาดว่ามีแนวโน้มชะลอตัวในทิศทางเดียวกับการเติบโตของเศรษฐกิจโลกจากปัจจัยด้านสภาวะเศรษฐกิจที่ได้กล่าวมาข้างต้น  และยังได้รับผลกระทบจากปัจจัยด้านผลผลิตและความต้องการใช้ยางธรรมชาติ เช่น ปัญหาการระบาดของโรคใบร่วงจากเชื้อราในวงกว้าง  โดยอินโดนีเซียได้รับผลกระทบ 2.38 ล้านไร่  ไทย 325,000 ไร่ และมาเลเซีย 31,250 ไร่ พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบรุนแรงจะทำให้ผลผลิตลดลง 70-90 %  ส่วนพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบปานกลางจะทำให้ผลผลิตลดลง 30-50 %   ประเทศสมาชิก ITRC  คาดว่าผลผลิตในปี 2563 จะลดลงกว่า 800,000 ตัน เนื่องจากปัจจัยดังกล่าว ทางด้าน The Economist Intelligence Unit คาดการณ์ว่าการผลิตยางธรรมชาติของโลกจะเติบโตในอัตราชะลอตัวที่ 1 เปอร์เซ็นต์ในปี 2562-2563 เนื่องจากมีสต็อกยางสะสมในปริมาณมาก และราคายางไม่จูงใจต่อการผลิต  ส่วนความต้องการใช้ยางธรรมชาติของโลกจะเติบโตในอัตราชะลอตัวเช่นกัน ที่ 2.6 เปอร์เซ็นต์ในปี 2562-2563 ลดลงจากระดับ 4.5 เปอร์เซ็นต์ในปี 2561 เนื่องจากความต้องการซื้อยานพาหนะลดลง  กอปรกับอัตราแลกเปลี่ยนและราคาน้ำมันมีความผันผวน 

อย่างไรก็ตาม สมาคมยางพาราไทย มีความเห็นเชิงบวกว่ายางพารามีปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจที่ดี และมีความร่วมมืออันเข้มแข็งของกลุ่มประเทศสมาชิกสภาไตรภาคียางระหว่างประเทศ (ITRC) ซึ่งเน้นย้ำความสำคัญในการสร้างความยั่งยืนของยางพารา โดยราคายางต้องอยู่ในระดับที่เหมาะสมเพื่อจูงใจให้เกษตรกรยังคงอยู่ในอาชีพ ในขณะเดียวกันต้องสร้างความมั่นใจแก่ผู้ใช้ยางด้วย โดยมีมาตรการสำคัญต่าง ๆ ดังนี้ 1) มาตรการจัดการด้านปริมาณการผลิต (Supply Management Scheme : SMS) 2) มาตรการจำกัดปริมาณการส่งออก (Agreed Export Tonnage Scheme : AETS)  และ 3) มาตรการส่งเสริมการใช้ยาง (Demand Promotion Scheme : DPSC) นอกจากนี้ภาครัฐไทยได้มีมาตรการส่งเสริมการปลูกพืชเศรษฐกิจอื่นๆ ร่วมกับการปลูกยางพารา และส่งเสริมการใช้ยางในประเทศเพิ่มมากขึ้น รวมทั้งสนับสนุนการวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ยางเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่ม